top of page
Wim Haghenbeek

De Spaanse Armada maakt water

Bijgewerkt op: 8 mei

Even leek het erop dat Carles Puigdemont zijn verhuis naar het slagveld van Waterloo een metafoor was voor “ik gooi de handdoek: mijn poging tot internationalisering van de Catalaanse crisis slaat niet aan, Madrid wint”. Totdat hij net voorbij de Deense grens door de Duitse politie van een autowegparking werd geplukt. Zou het kunnen dat hij stilletjes had gehoopt dat het zover had kunnen komen ? Hij wist ongetwijfeld dat de kans groot was dat hij door de Spaanse geheime diensten werd geschaduwd. Daarom voert het parket van Nijvel momenteel een onderzoek naar een gps-tracker die Puigdemonts begeleiders in Waterloo onder zijn auto ontdekten. Zijn arrestatie in Duitsland, de Europese orkestleider, heeft de internationale aandacht voor Catalonië opnieuw in een stroomversnelling gebracht.


Ondertussen is hij onder immense internationale media aandacht door het Duitse gerecht vrijgesproken van rebellie. Terwijl Puigdemont in Berlijn op de uitspraak wacht van het Duitse gerecht i.v.m. de tweede beschuldiging, onrechtmatig beheer van overheidsgeld, kijkt de Spaanse regering knarsetandend toe en stellen onderzoeksrechter Pablo Llarena en de conservatieve media de correcte toepassing van het Europees aanhoudingsbevel in vraag en de zin van de EU an sich. De aanhouding en in voorlopige vrijheidstelling van Puigdemont in Duitsland heeft voor heel de wereld duidelijk gemaakt dat het afnemen van de Catalaanse autonomie, onder het mom van Artikel 155 van de grondwet, eerder over een schending van de democratische basisregels en mensenrechten gaat dan over onafhankelijkheid.


Artikel 155 Catalonië

Reservoir Dogs persiflage


De beschuldiging van opruiing, rebellie, criminele organisatie en terrorisme is een poging om de gaten te dichten van de Spaanse Armada die langs alle kanten water maakt. Door de politieke onverantwoordelijkheid van de Partido Popular schiet de partij zichzelf in de voet en maakt het van Spanje een karikatuur die gevoelens van ergernis, opstand en medelijden opwekt. De minderheidsregering van Rajoy komt nauwelijks nog aan regeren toe. De oudste politieke partij van het land verzuipt in fraude, illegale partijfinanciering, documentvervalsing en corruptie en niemand treedt af. Cristina Cifuentes, de presidente van de Madrileense deelregering, is de laatste druppel die de onwelriekende beerput van corruptieschandalen bijna doet overlopen.


Een maand geleden brachten twee journalisten van de digitale krant El Diario aan het licht dat Cifuentes enkele jaren geleden aan de universiteit Rey Juan Carlos in Madrid op illegale wijze een master heeft behaald. Ze is nooit naar de les geweest, geen enkele professor heeft haar op het examen gezien en haar eindwerk bestaat niet. Cifuentes hulde zich eerst bijna twee weken in stilzwijgen totdat ze de journalisten aanklaagde zwaaiend met een vervalst document van een deliberatiecommissie die nooit heeft bestaan. De directeur van de masters in de universiteit is op non-actief gesteld en er loopt een gerechtelijk onderzoek omdat een groep studenten een klacht heeft ingediend. Cifuentes haar hoofd ligt klaar op het kapblok. De vraag is al lang niet meer of ze zal ontslag nemen maar wanneer. Spain is different. Politieke integriteit is voor de vikinglanden uit het Noorden. Iedere seconde dat de presidente van Madrid aanblijft, is een belediging aan het adres van de studenten die door hard werken en financiële inspanningen hun masterdiploma hebben verkregen.


Cifuentes verdedigt haar master

Cifuentes probeert haar vel te redden


De strategie van de Partido Popular is geen milimeter veranderd sinds onderzoeksrechter Garzón negen jaar geleden de zaak Gürtel blootlegde: een corruptienetwerk met PP vertakkingen, hoofdzakelijk in Madrid en Valencia. Het beproefde recept van de partij bij ieder nieuw schandaal is: alles ontkennen, als één man achter de beschuldigde staan, de media zwart maken tot en met de politie en rechters toe en insinueren dat de oppositie de zaak heeft uitgevonden. Wanneer de bewijzen onweerlegbaar dreigen te worden, is het de schuld van een geïsoleerd geval uit een ver verleden en wordt er onverbiddelijkheid geveinsd tegen de rotte appels in de partij. Ondertussen wordt er achter de schermen aan allerlei touwtjes getrokken om processen te annuleren of uit te stellen, bewijzen te vernietigen, rechters zoals Garzón uit hun ambt te onzetten en te onderhandelen met getuigen om hen het zwijgen op te leggen.


Zo gaat het ook weer in de zaak Cifuentes. Wat Mariano Rajoy afgelopen vrijdag over de zaak te vertellen had, kwam er in allerlei cryptische omschrijvingen op neer dat het nu even beter is om de andere kant uit te kijken en te doen alsof er geen officiële documenten zijn vervalst. Er gebeuren momenteel ergere dingen. Tja, met welk moreel gezag kan Rajoy van Cifuentes eisen om af te treden als hij het zelf niet heeft gedaan naar aanleiding van de zaak Bárcenas, een uitloper van de Gürtel affaire ? Luis Bárcenas is de ex-penningmeester van de Partido Popular en beheerde de zwarte boekhouding van de partij. Zo ontving de top van de partij, waaronder een zekere MR, iedere maand een enveloppe met een “extraatje” toen Bárcenas hoofdkassier was.


Als Rajoy Cifuentes uiteindelijk zal laten vallen zal het niet omwille van principes zijn maar omdat er geen ander alternatief overblijft. Er loopt niet alleen een gerechtelijk onderzoek tegen Cifuentes, de socialistische PSOE en Podemos hebben een motie van wantrouwen ingediend tegen de presidente in het parlement van de Madrileense deelregering. Als ook Ciudadanos (partij die nooit een strategische beslissing neemt zonder de laatste electorale peilingen te raadplegen) hen vervoegt, valt de bijl. María Dolores de Cospedal, de minister van defensie, verkondigde op de afgelopen Nationale Partij Conventie in Sevilla: “we verdedigen wat van ons is en de onzen”. De Partido Popular is een politieke kaste die zichzelf beschermt en hardnekkig probeert in leven te blijven. Diezelfde politici maken Catalonië wijs dat de justitie voor iedereen gelijk is en dat er geen politieke gevangen zijn in Spanje.


Misschien komt er ooit een dag dat de Spaanse democraten Carles Puigdemont zullen bedanken voor zijn opofferingen om de Spaanse instituties en politiek in vraag te stellen.


0 weergaven0 opmerkingen

Comments


bottom of page